پلی کربنات

پلی کربنات PC (Polycarbonate) ساختار:    نام های دیگر: ماکرولون (Macrolon)، لکسان (Lexan)، مرلون (Merlon)   مونومر: بیس فنل A یا (Bisphenol  A)   حلال: دی متیل فرمامیدDMF یا (Dimethylformamide)، دی اکسان، پیریدین، کرزول   دانسیته: 1.20 تا 1.22 g/cm3   دمای ذوب (Tm): برابر 220 تا 230 درجه سانتی گراد   دمای انتقال شیشه ای (Tg): برابر 150 درجه سانتی گراد   ویژگی های اشتعال (روش شناسایی آسان):       در شعله می سوزد و بعد از حذف شعله به آهستگی خاموش می شود.     شعله زرد – نارنجی دارد.     دود سیاه همراه با ذرات کربن دارد.     در شعله چکه می کند. (با قطرات درشت)     حباب های کوچک ایجاد شده و به سادگی رشته، رشته می شود.     بوی سوختن آن مانند بوی فنل است. چگونگی تولید: این ماده برای اولین بار در سال 1956 توسط شرکت بایر به صورت تجاری عرضه شد. ماده اولیه آن بیس فنل A (که از ترکیب فنل و اسِتون بدست می آید) و فوشرن (که از ترکیب گاز کلر و گاز اکسید کربن بدست می آید) است در محلولی از بیس فنل و سود سوزآور گاز فوشرن را با حرارت 30 درجه سانتی گراد به داخل رآکتور وارد کرده و در مجاورت کاتالیزور و حرارت 130 تا 300 درجه سانتی گراد، پلیمر بدست می آید که پس از خروج از رآکتور خشک، اکسترود و به گرانول تبدیل می شود. این ماده را می توان با ماشین های تزریق و اکسترود شکل دهی کرد و همچنین در صورت نیاز از غلتک کاری داغ برای تبدیل به ورق استفاده کرد. این مواد از مواد PE,PP,PS,PET نسبتاً گران تر است. مزایا: مقاومت ضربه بالا، شفافیت عالی، پایداری حرارتی از 110 تا 130 درجه سانتی گراد، این پلیمر جذب آب نمی کند. معایب: عدم مقاومت در برابر آمونیاک، آسیب پذیری در برابر قلیا ها، آمین ها، کتون ها، استرها دیگر خواص: مقاومت در برابر اسیدهای رقیق، بنزین، روغن و چربی ها، این پلیمر مقاومت لک شدن زیادی داشته و رنگ چای، قهوه، آب میوه ها، جوهر، صابون و مواد شوینده را به خود نمی گیرد. کاربرد ها: به دلیل مقاومت شیمیایی خوب به طور وسیعی در صنایع شیمیایی استفاده می شود، ساخت نخ، صنایع خودرو سازی، چراغ های اتومبیل، انباره باتری، لوازم برقی مانند دوشاخه و سرپیچ، لوازم خانگی، بطری های شیر و غذای اطفال، عدسی ها و عینک های طبی و ایمنی و آفتابی، دیسک های فشرده، شیشه ها و محفظه های ضد گلوله، محفظه وسایل